silence

تا دو سه هفته پیش در این فکر بودم که بعد از یکسالگی اینجا یادداشت مفصلی درباره عکسهایم بنویسم و در دفاع از آنها انواع عبارات و تعبیرات را سر هم کنم. اما بعد یادم آمد که اینجا قرار است دیدنی باشد و نه خواندنی. عوضش دلم میخواهد از همه آدمهای اندکی که تبریک گفتند خیلی تشکر کنم چون خیلی خوشحالم کردند. هنوز هم عین بچه ها وقتی کسی کمی تحویلم میگیرد کلی خوشحال میشوم!

.

هوس کرده بودم آن متن طولانی کذایی را با این جمله سانتاگ شروع کنم:«من خيلى جاه طلبم، اما فكر نمى كنم اهل رقابت باشم.»