کردستان ِ مردمان

توی شهر که با این و آن حرف میزنی کاملا معلوم است که در برخوردهایشان در مجموع نسبت به آدمهای کم حوصله و عبوس تهران (یکیش خودم) رفتار و گفتار متین تری دارند. از آن ریتم سریع زندگانی که از آن متنفرم و خودم هم گرفتارش هستم خیلی خبری نیست. میشود باهاشان حرف زد و این چیزی است که توی شهر شلوغ پایتخت تفریبا از هیشکی نمیتوان انتظار داشت ... این کردها خصوصا وقتی پا به سن میگذارند نسبتا بدردبخور حرف میزنند و نسبتا درست گوش میکنند و تحملت میکنند ولی عین بقیه آدمها خیلی دوست ندارند هی ازشان سوال بشود چون احساس میکنند دارند استنطاق میشوند... [دست نوشته های روز اول]